Kütahya Antlaşması hangi padişah zamanında?

Kütahya Antlaşması, Osmanlı Devleti’nin tarihindeki önemli dönüm noktalarından birini temsil eder. Padişah III. Ahmed döneminde imzalanan bu antlaşma, Osmanlı’nın batıda yaşadığı toprak kayıplarını ve iç politikadaki çatışmaları derinlemesine etkiledi. Peki, bu savaşın arka planında hangi dinamikler yatıyor? Gelin, antlaşmanın detaylarını birlikte inceleyelim.

Kütahya Antlaşmasının Imzalanma Süreci

Kütahya Antlaşması, 17 Temmuz 1920 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Hükümeti ile Yunanistan arasında imzalanmıştır. Bu antlaşmanın imzalanma süreci, I. Dünya Savaşı’nın ardından yaşanan siyasi karmaşanın ve Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesinin önemli bir parçasını oluşturur. 1919 yılında İzmir’in Yunanistan tarafından işgali, Türkiye’de büyük tepkilere yol açmış ve milli mücadele ruhunu ateşlemiştir. TBMM, 23 Nisan 1920’de açılarak uluslararası kamuoyuna önemli mesajlar vermiş, Yunan işgallerine karşı kararlılıkla mücadele etme iradesini ortaya koymuştur.

Kütahya’da imzalanacak antlaşma süreci, Türkiye’nin o dönemdeki askeri ve siyasi durumunun bir sonucu olarak şekillenmiştir. Bir yandan Yunan ordusunun ilerleyişi sürerken, diğer yandan TBMM Hükümeti de doğu cephesinde milli ordusunu güçlendirme çabalarına girmiştir. 1920 yılının yaz aylarına gelindiğinde, iki taraf da savaşın getirdiği yıpranmalardan dolayı masaya oturma ihtiyacı hissetmiştir. Nihayetinde imzalanan antlaşma, uluslararası alanda Türkiye’nin varlığını tanıma çabasının ilk adımlarından biri olmuş ve milli mücadelenin sembollerinden biri olmuştur.

Kütahya Antlaşmasının Tarihsel Önemi

Kütahya Antlaşması, 1770 yılında Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında imzalanan bir barış antlaşmasıdır. Bu antlaşma, Osmanlı Devleti’nin toprak bütünlüğünü koruma çabalarının bir parçası olarak kabul edilmekle birlikte, aynı zamanda imparatorluğun doğudaki etkisini de sorgulayan bir dönemin başlangıcını simgeler. Antlaşmanın en önemli sonuçlarından biri, Osmanlı’nın yükseliş döneminin sona ermesinin yavaş yavaş başladığı bir dönemde, Rusya’nın Karadeniz’deki etkisini artırmasıdır.

Kütahya Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu’nun savaşlar sonucunda kaybettiği toprakları geri alma isteğini ve bu süreçteki zayıflığını gözler önüne sermektedir. Ayrıca, bu antlaşma, Osmanlı’nın dış politikası ve Avrupa’daki dengelerin değişmesi açısından da önemli bir dönüm noktasıdır. Kütahya Antlaşması, ilerleyen yıllarda daha büyük savaşlara ve antlaşmalara zemin hazırlayarak, imparatorluğun çöküş sürecine katkıda bulunmuştur. Bu nedenle, hem yerel hem de uluslararası boyutta Kütahya Antlaşması, tarihsel olarak önemli bir olay olarak değerlendirilmektedir.

Padişahın Kütahya Antlaşmasındaki Rolü

Kütahya Antlaşması, 1833 yılında Osmanlı Devleti ile Mısır arasında imzalanmış ve önemli bir dönüm noktasını temsil etmiştir. Bu antlaşma, III. Selim’in haleflerinden olan II. Mahmud döneminde gerçekleşmiştir. II. Mahmud, tahta çıktığı dönemde iç ve dış sorunlarla boğuşan bir padişahtı. Mısır Valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa, devleti zor durumda bırakacak şekilde güçlenirken, Osmanlı İmparatorluğu’nun varlığı tehlikeye girmiştir.

Kütahya Antlaşması, II. Mahmud’un düşmanı Kavalalı Mehmet Ali Paşa ile bir uzlaşma sağlama çabasının bir ürünüdür. Padişah, bu antlaşmayla birlikte Mısır’ın özerkliğini kabul etmiş, ancak bu durum onun iç politikadaki otoritesini zayıflatmıştır. Kütahya’da yapılan görüşmeler sırasında II. Mahmud, diplomatları aracılığıyla barışçıl bir çözüm bulmaya çalışmış, böylece savaşın getireceği yıkımlardan kaçınmaya gayret etmiştir.

Sonuç olarak, Kütahya Antlaşması, II. Mahmud’un tarihsel rolünü ve devlet yönetiminde barış sağlama konusundaki iradesini vurgularken, aynı zamanda o dönemin siyasi dinamiklerini de gözler önüne sermektedir.